Herwart Wilms: Pierwszy najważniejszy krok został już zrobiony, a mianowicie był to fakt, że na najwyższym szczeblu europejskim dostrzeżono w końcu prawdziwe znaczenie gospodarki o obiegu zamkniętym i uczyniono z tego zasadę działania na przyszłość. Ta przyszłość musi być neutralna klimatycznie i nie zmieni tego nawet obecna pandemia koronawirusa. Wirus wcześniej czy później zniknie lub będzie przezwyciężony, a problem z klimatem także i wówczas pozostanie najbardziej pilnym problemem teraźniejszości. Dlatego też UE z tego celu nie zrezygnuje. A pewne jest, że bez całkowicie zamkniętych obiegów produkcyjnych tego celu się nie osiągnie, co konkretnie oznacza, że bez gospodarki recyklingowej ten cel jest nie do osiągnięcia.

Herwart Wilms: No właśnie! Jest to jeden z najważniejszych warunków zamknięcia obiegu surowców. Za tym pójdzie zwiększenie popytu na surowce pochodzące z recyklingu. Komisja Europejska słusznie planuje wzmocnienie rynku recyklatów i jako konkretny środek rozważa ustanowienie minimalnej zawartości materiałów pochodzących z recyklingu w produkcji określonych wyrobów. Uważamy, że jest to dobry zamysł, bowiem taki wskaźnik substytucji surowcowej zwiększy popyt na recyklaty i stworzy rynek na surowce wtórne, które dziś są w Europie deponowane na składowiskach, co ma negatywne skutki dla klimatu. Pozwoli to ubogiej w surowce Europie na nowo uniezależnić się od importu surowców, co może ściągnąć do Europy generowanie znacznej wartości dodanej.

Herwart Wilms: Kluczowym środkiem w planach Komisji Europejskiej jest progresywne wprowadzanie obowiązkowych „zielonych zamówień publicznych”. Jeżeli UE zobowiąże sektor zamówień publicznych w całej Europie do priorytetowego zakupu produktów recyklowalnych i składających się z recyklatów, będzie to zmiana paradygmatu przynosząca istotne efekty wzrostowe i klimatyczne. Sektor publiczny, który w całej Europie wydaje rocznie ok. 2 biliony euro na produkty i usługi, co stanowi ok. 14 proc. produktu krajowego brutto UE, jest słusznie postrzegany jako silny podmiot rynkowy, który ma do odegrania jasno określoną rolę pioniera w tworzeniu zrównoważonej gospodarki o obiegu zamkniętym. Za pomocą sektorowych przepisów prawnych, które ustanowią wiążące proekologiczne kryteria dla zamówień publicznych w sektorach o dużej zasobochłonności i emisyjności, podmioty sektora publicznego jako „public buyer for climate and environment” będą motorem przemian. Ale ten apel jest skierowany nie tylko do sektora publicznego. Zarówno nam jako prywatnym konsumentom, jak i przemysłowi należy umożliwić rozpoznawanie rożnicy.

Herwart Wilms: Przede wszystkim potrzebujemy uczciwej konkurencji pomiędzy wszystkimi uczestnikami rynku. Przejście od gospodarki liniowej do gospodarki o obiegu zamkniętym oprócz ogólnospołecznej zmiany nastawienia wymaga w pierwszej kolejności wysokich inwestycji. Przedsiębiorstwa zaangażowane w transformację systemu gospodarczego muszą ponosić znaczne nakłady na badania i rozwój oraz udostępnianie niezbędnej infrastruktury. Tych inwestycji mogą one dokonywać tylko wtedy, jeżeli będą mogły liczyć na wysoki stopień bezpieczeństwa inwestycyjnego. Dlatego też wszystkie zamierzenia Zielonego Ładu nie mogą naruszać zasad konkurencji. Odnosi się to także i to w głównej mierze do wspierania paliw alternatywnych, bowiem to one są kluczem do naszej proklimatycznej logistyki. Z samych tylko względów fizyko-technicznych nie można się ograniczyć do jednego rodzaju napędu, na przykład do elektromobilności. Jeżeli chcemy, aby udało się nam przejście na nowy rodzaj mobilności, nie możemy przesądzać wyniku i musimy mądrze wykorzystywać istniejącą infrastrukturę. Dopiero bowiem gdy będzie zagwarantowane, że na końcu górę weźmie najlepszy miks technologii proklimatycznych i jednocześnie najbardziej efektywnych, będzie mógł być zapewniony konieczny wysoki poziom przyszłościowych inwestycji.